Kluczowe wyzwania związane z izolacją egzosomów do zastosowań medycznych

1. Heterogeniczność egzosomów: Egzosomy różnią się znacznie pod względem wielkości, składu i funkcji w zależności od komórki, z której pochodzą. Utrudnia to opracowanie standardowych protokołów izolacji[1][2][3].

2. Brak ostatecznych markerów: Nie ma ostatecznych markerów białkowych, które są wyłączne dla egzosomów w porównaniu z innymi pęcherzykami zewnątrzkomórkowymi. Komplikuje to potwierdzenie czystości egzosomów po izolacji[1][3].

3. Skalowalność: Wiele konwencjonalnych technik, takich jak ultrawirowanie, jest żmudnych, nieefektywnych, o niskiej przepustowości i trudnych do skalowania w celu produkcji egzosomów na poziomie klinicznym[1][2][4][5]. 

4. Utrzymanie integralności: Trudne warunki izolacji mogą uszkodzić egzosomy i zmienić ich aktywność biologiczną, co jest problematyczne dla zastosowań terapeutycznych[1][3][5].

5. Zanieczyszczenie: Powszechna jest współizolacja składników nieegzosomalnych, takich jak białka i mikropęcherzyki, co utrudnia odtwarzalność i skuteczność terapeutyczną[1][3][4].

6. Zmienność pomiędzy technikami: Różne metody izolacji dają egzosomy o różnej czystości, wydajności i właściwościach, co utrudnia porównania między badaniami[1][2][3].

7. Brak ustandaryzowanych protokołów: Nie ma powszechnie akceptowanej złotej standardowej techniki lub wytycznych dotyczących izolacji, charakterystyki i przechowywania egzosomów[1][3][4].

8. Wysoki koszt: Niektóre zestawy do izolacji i skalowalne techniki pozostają drogie we wdrożeniu do rutynowego użytku klinicznego[5].

Przezwyciężenie tych ograniczeń w opracowywaniu powtarzalnych, skalowalnych i zgodnych z GMP procesów izolacji ma kluczowe znaczenie dla przełożenia egzosomów na diagnostykę kliniczną i terapię[1][4][5].

Cytowania:

[1] https://link.springer.com/article/10.1007/s11010-023-04756-6

[2] https://www.frontiersin.org/articles/10.3389/fbioe.2022.1083640/full

[3] https://www.frontiersin.org/articles/10.3389/fbioe.2022.1100892/full

[4] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6801453/

[5] https://biosignaling.biomedcentral.com/articles/10.1186/s12964-022-00959-4

Możesz również polubić…

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *